ΜΑΛΒΙΝΑ ΚΑΡΑΛΗ
Σαν σήμερα το 2002 έφυγε η Μαλβίνα Κάραλη.
Θα την θυμόμαστε πάντα ,
για την απαράμιλλη ποιότητά της,
για την αίσθηση του wholeness που εξέπεμπε,
για το αστραφτερό μυαλό της,
για την γεμάτη ικανότητα να νιώθει, ψυχή της
γιατί ήταν όμορφη.
Ας την ακούσουμε:
"Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Στο μέτωπο αγγίγματα - φιλιά. Και πλάι στα χείλη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα «πίσω μου σ' έχω σατανά».
Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταπωδώσω και τα πάντα. Εγώ. Όχι πια ορφανή. Γεμάτη. Επαρκής. Μισοσίγουρη. Και «ωραία», όπως με ήθελα. Με μακριά μαλλιά. Να ερεθίζουν ώμους και πλάτη."
2 comments:
Να είναι καλά εκεί που βρίσκεται...
Μια φορά που την είχα δει από κοντά, εκεί στο ισόγειο του ραδιοφώνου που δουλεύαμε, έμεινα να κοιτώ το πρόσωπό της. Γεμάτο πλαστικότητα και ίνες και νεύρα και εκφράσεις με συναίσθημα σε κάθε λέξη. Και όλο μάτια. Κυρίως μάτια. Μερικές φορές θυμάμαι πως μας λείπει... Άλλες πάλι νομίζω πως εξακολουθεί να είναι στον κόσμο μας,πως θα τη δω μπαίνοντας μια μέρα στο μετρό και θα τη χαιρετήσω με τα μάτια, μ' ένα ελαφρύ κούνημα του κεφαλιού.
Post a Comment