Drole de sergent
Εμπρός, είπε ο στρατηγός. Η πότρα άνοιξε και μπήκε ένας λοχίας. Φορούσε μια σκισμένη και λερωμένη στολή, ιδαίτερα στο στήθος όπου ήταν γεμάτη από ξερό αίμα.
- Λοχίας πεζικού ... αναφέρθηκε, καθώς κινήθηκε πρός το μέρος του στρατηγού. Τό περπάτημά του ήταν, θα έλεγε κάποιος, ανάλαφρο και το πρόσωπό του είχε την έκφραση του πόνου και της γαλήνης που έχουν οι άνθρωποι που γι’αυτούς τελείωσαν όλα, αλλά υπάρχουν και άλλα για να γίνουν. Μια απόλυτα σταθερή έκφραση.
- Είσαι χτυπημένος λοχία, περίμενε να φωνάξω έναν νοσοκόμο να σε μεταφέρει στο νοσοκομείο.
- Δεν είμαι χτυπημένος στρατηγέ με την έννοια που το λέτε. Ημουν κάποτε γιά ένα δευτερόλεπτο, όταν με βρήκε αυτή η σφαίρα στο στήθος και με σκότωσε. Τώρα είμαι νεκρός.
- Νεκρός; Και πώς βρίσκεσαι εδώ; Δεν ακολουθήθηκε μήπως η σωστή διαδικασία;
- Ψάχνω να βρώ έναν λόχο για να καταταγώ κύριε. Στον δικό μου σκοτώθηκαν όλοι και τώρα βρίσκονται μαζί με τους άλλους νεκρούς. Οσον αφορά τη διαδικασία που λέτε, δεν φταίει αυτή. Το λάθος έγινε πρίν. Οπως μου εξηγήθηκε όταν επιχείρησα να περάσω με τους άλλους νεκρούς, περίμεναν κάποιον με το δικό μου όνομα αλλά χτυπημένο στην πλάτη. Δεν μπορούν να με δεχτούν, ξέρετε αυτά είναι πολύ σημαντικά πράγματα γι αυτούς. - Και πώς χτυπήθηκες στο στήθος, νόμιζα πως αυτά τα πράγματα είναι εντελώς καθορισμένα.
- Ετρεχα καθώς οπισθοχωρούσαμε, φοβισμένος. Εκεί βρίσκονται όλα, αυτοί περίμεναν έναν δειλό χτυπημένο στην πλάτη. Ομως κάποια στιγμή έστριψα λοξά το κεφάλι μου πρός τα πίσω και τον είδα να με σημαδεύει. Ο χρόνος σταμάτησε, μπορώ να πώ πως είδα τη σφαίρα να φεύγει από το όπλο. Με είχε ήδη πυροβολήσει. Αυτός εν ονόματι πολλών, μάλλον όλων. Το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να γυρίσω και να με βρεί στο στήθος. Και να φανταστείτε πως το έκανα για να μπορέσει να ακολουθηθεί η σωστή διαδικασία. Στα μέρη μου δεν θάβουν τους δειλούς, στρατηγέ.
- Δεν μπορώ να σε δεχθώ εδώ, δεν είναι σωστό να απαντάει κάποιος στο προσκλητήριο των νεκρών το βράδυ, αλλά η ιστορία σου είναι πολύ παράξενη. Πως μπόρεσες να αλλάξεις το πεπρωμένο σου; Το πρόσωπο του λοχία έδειξε να κινείται σε κάτι που μοιάζει με χαμόγελο, διατηρώντας όμως την προηγούμενη έκφρασή του. -Το αντίθετο συνέβη. Δεν μπόρεσα να γλυτώσω από αυτό. Στα μέρη μου όπως σας είπα δεν θάβουν τους δειλούς, τους χτυπημένους στην πλάτη. Πάλι στα ίδια θα βρισκόμουν. Το ότι πρόλαβα να γυρίσω το στήθος μου δεν βοήθησε σε τίποτα. Το πεπρωμένο μου είναι να γυρίζω νεκρός από στρατόπεδο σε στρατόπεδο ζητώντας να με δεχθούν.
